Beschuit met muisjes

14

inktpot haalt) Pas op den drempel, Charles! Wil ik ’t niet voor je... ?

Charles: Nee, nee, ma! Je neemt veel te veel notitie van me! (Af).

VIJFDE TOONEEL.

Mevrouw, Groomoe, af en toe Charlotte.

Mevrouw: Die Gerrit had al niet als jongen — en later evenmin willen deugen. Twintig jaar oud, dorst-ie uit België, waar-ie voor de firma van z’n vader ’n paar inkoopen moest doen, niet terug te keeren, omdat-ie met ’t geld niet toekwam...

Groomoe: Niet toekwam ?

Mevrouw: Nee, niet toekwam. Een oogenblik! (tot Charlotte die met dienbak door rechter-achterdeur binnentreedt) Ga je gang maar Lotte en klop niet iederen keer aan. (Charlotte opent schuifdeuren, om in achterkamer tafel te dekken, sluit die weer) Hy had met 'n — met ’n — laten we zeggen met ’n dame kennis gemaakt en meer dan de helft van ’t geld, dat de firma ’m meegegeven had, zoek gemaakt. Begryp u?

Groomoe: Ja, ja — tot zoover...

Mevrouw: Dat schreef-ie uit Antwerpen an den ouwen heer Bien Aimé, en die natuurlyk bijzonder ontstemd ...

Groomoe: Natuurlyk!

Mevrouw: Schreef ’m omgaand terug, dat als-ie ’t geld niet behoorlyk afgedragen had aan de firma’s waarvoor-ie ’t meegekregen had, hy geen stap meer in ’t ouwerlyk huis hoefde te zetten. Was Gerrit toch teruggekomen, en had-ie z’n vader om vergiffenis gevraagd, niet waar?, dan zou z’n moeder ’t mogelyk voor ’m gesust hebben. Maar dat dee-ie niet. Als ’n echte wildzang — hij is dood, niet? ’t is beter dat ’k wat op m’n woorden let — ging-ie met de eerste de beste boot naar Australië..