Beschuit met muisjes

103

verzwijgt, dat-ie gepot en gepot heeft, a tempo, a tempo vernietigd, nietig verklaard, zou worden! Dat, dat, dat heeft gezworven, dat heeft den eenzamen zwerver uitgehangen, omdat-ie zich nergens veilig voelde, omdat z’n geweten ’m niet met rust liet! Dat is in stilte, in de verdachtste stilte getrouwd, omdat-ie, omdat-ie natuurlijk bang was, dat wij, wij, met ons gezond verstand en met onze vordering tusschenbeijen zouen komen, dat we de ouwe, maar Dieu merci! nog gave kantoorboeken aan den strafrechter over zouen leggen, dat, dat, dat heeft nog in ’t uur van z’n dood z’n bloedverwanten om den tuin geleid, belogen, bedrogen!

Hendrika: En van die daar is ’t alles poppe-kasterij! As jullie zoo stapel zijn: ik la-me niet wijsmaken da-ze niet wist, dat zoo’n toetje niet wist, waarom ze net met oom Gerrit, oom Gerrit, most trouwen, dat ’t geen doorgestoken kaart van d’r is — da-ze niet wat van ’n ander, van ’n meneer N-N’ne, as je me ziet, zei je me kennen, mee na ⁵t Stadhuis bracht, toe-ze d’r zooveelste boterbriefie kwam halen!

Aristide: ’n Week, ’n week en al over de twee maanden in, in, in omstandigheden!

Baptiste: Voor mijn part zes maanden — dat’s bijzaak — maar de schuld, de schuld aan de familie, waarvan je zal opfrisschen, laten we ons niet afstrijjen, al moeten we je voor den Hoogen Baad sleepen!

P o 11 i e: (uitgeput neerzittend). Die schuld — die schuld — as-ie bestaat •— as jullie ’t niet bijmekaar liegen, is verjaard, verjaard...

Prosper: Verjaard, hahaha!

Baptiste: Verjaard, wel ja, wel zeker!

Hendrika: Verjaard!

G r o o m o e: Verjaard?

Aristide: Verjaard, verjaard, dat zal de Rechtbank dan toch moeten beslissen!

P o 11 i e: (staat moeilijk op — de piano zwijgt). Nou hè-’k nog enkel me laaste woord te zeggen, an jullie, an jullie met z’n allen. En dan krijg-ie, al worg je me, al trap je me, geen — geen asem meer uit me keel! Dat,