De minnaars

We vertrokken uit Den Haag naar Amsterdam. Ik kwam aan het toneel. Mijn directeur: Louis Broe-laerts. Met enige angst zag mijn moeder het aan, want Louis nam zijn jonge actrices in bed. Ik was nog maagd, hetgeen ik niet wist, dat kon evenwel de pret niet drukken. Verzegeld was ik met mijn neef naar bed gegaan, en daar, waar het grote gevaar dreigde, had hij mij gespaard. Ik denk nu, dat hij zich wel bij zijn vrouw zal hebben uitgeraasd. Het mooie, blote meisje naast hem zal als herinnering wel inspirerend hebben gewerkt. De vrouw zal gedacht hebben: wat houdt hij nog van mij. Hij zal het niet tegengesproken hebben. Tenslotte heeft zoiets zijn goede kant. In mijn liefdesverhoudingen heb ik met sterk telepathisch vermogen zulke inspiraties aangevoeld. Ik heb het zelfs hardop gezegd, daardoor alle remmingen van de minnaar weggevaagd. Bijvoorbeeld toen in Parijs, na die naakten in het Casino. Ik voelde, dat hij door het dolle heen was. Ik schonk hem, op onze hotelkamer de volledige illusie. Waarom ook niet ? Ook ik dacht ook wel eens aan een ander, toen ik enige jaren getrouwd was...

Mijn moeder vond mij nog altijd te jong om mij in te lichten. Wel waren er waarschuwingen voor het