De minnaars

liefgehad met een doel. Niet om rollen, later aan het toneel. Niet omdat ik wilde trouwen, bij welke minnaar ook. Niet om geld of cadeaus.

Het eigenaardige is dat er mannen zijn, die dat moeilijk kunnen verwerken. Die toch geloven, dat er vanuit mijn mouw een aap te voorschijn zal komen, die grijpgraag hun portefeuille zal bemachtigen. Of het boterbriefje. Die niet kunnen begrijpen dat een gelukkig moment in hun tedere armen, met him mond op de mijne voor mij de algehele vervulling was.

Wij zijn een volk, vervuld van commercie. Dat is doorgedrongen tot het bed. Het heeft de spontaniteit verdrongen. Vele van onze vrouwen werden er onbewust hoeren door die zich verkochten. Niet als de vrouwen op de walletjes, per uur, of even ‘bloot op bloot’, of even ‘aftrekken’, en alles wat er meer bij komt; poen, maar een levensverzekering, van het bed tot aan het graf. Erbij wat seks, soms helemaal niet graag, maar ja, het zijn je huwelijks‘plich-ten’, je kunt je er moeilijk helemaal aan onttrekken.

* * * *

Zijn pyjama uit, wat heet gehijg, je voelt dat starre ding in je lichaam, gelukkig duurt het niet lang, het gebeurt ook niet te veel, het is ook een beetje vies, dat glibberige nat, je kan er ook weer een kind van krijgen. Goddank, nu is er de pil, morgen is het maandag, dan is hij weer naar zijn werk, dan zit je met de was, muziek van de VARA, Teddy Schol-