De minnaars

Mijn neef vertrok twee dagen later voor een zakenreis naar Londen. Toen hij terugkwam deed hij koel, weerde me.

Plotseling had ik een enorme spijt, dat ik mij had laten gaan. Ik voelde toen al, dat er... vooral in die dagen, maar ook nu nog... mannen zijn, die een vrouw of meisje willen hebben, die alles doen om haar te krijgen, en, als ze op een of andere wijze hun zin hebben, een minachting krijgen voor dat meisje, omdat ze makkelijk was. Diep in hun hart geloven ze, dat een vrouw een stoer bolwerk moet zijn, dat na lange belegering veroverd moet worden met als prijs de vreugde om die vrouw levenslang te onderhouden en de komende kinderen erbij. Iets van deze primitieve overweging sluimert bij vele mannen, het is ze door de eeuwen heen ingeprent, wij zijn de landen van het monogame huwelijk, de economische bepaling. Zo werd het huwelijk het maatschappelijk dwangbuis van de liefde.

Ik dacht dus, ik had het niet moeten doen, ik had me niet moeten laten kussen, ik voelde me vernederd. Daarbij verwonderde ik me, dat hij zo weinig dankbaarheid had betoond, we waren toch gelukkig geweest in die uren. Dat is toch ook wat waard.

Nog is voor mij dat àlles waard. Ik heb nimmer