De minnaars

huis te schrijven. Die vreemde lippen op je mond. Zijn geur beviel me wel. Weer had ik het gevoel dat ik die kus niet moest weigeren, want alle jonge meisjes laten zich toch kussen ? Het waren dezelfde overwegingen als toen ik nog op de HBS ging. Meedoen. Het schijnt te horen, dit is het begin. Na enige tijd begon ik naar die kussen te verlangen.

Ik vertelde niets aan mijn moeder. Hierin wenste ik geen inmenging. Dat was een zaak tussen hem en mij. Ook kwam ik rustig bij hem thuis, speelde met zijn kinderen, babbelde gezellig met zijn vrouw.

Op een dag belde hij mij op, of ik hem wilde afhalen van de trein, hij kwam uit Amsterdam van een zakenreis en wilde nog even samenzijn met mij. Ik had veel vrijheid bij mijn moeder en zei haar, dat ik nog even naar de bibliotheek moest. Bij het station wachtte hij op mij. Hij nam mijn arm, ging een zijstraat met me in en belde aan bij een huis.

Een juffrouw het ons binnen in een kamer, die muf was, karig gemeubileerd, waar een groot bed stond. Het was een rendez-vous. Hij zoende me en vroeg of ik me uit wilde kleden. Hij kleedde zich uit. We gingen op bed liggen, onder de lakens. Hij had een handdoek om zijn buik. Vanaf het moment dat wij op bed lagen kuste hij me niet meer. Hij bekeek me en ik bekeek hem. Mooi zijn de ronde schouders van een man en mooi is de sterke aanzet van de hals in de nek. Ik kijk er graag naar. Mooi zijn ook de sterke dijen. Zo lagen wij een tijd naar elkaar te kijken, en hij straalde een heerlijke warmte