De minnaars

wist van niets en vertelde het aan mijn moeder. Zij gaf mij een plechtige zoen en sprak: nu ben je vrouw geworden. Ook aan vader, die de kamer binnenkwam, werd het op deze wijze meegedeeld. Ook hij keek plechtig. Kortom, ze schenen het allebei erg belangrijk en fijn te vinden, maar mijn persoontje, dat dan toch maar vrouw was geworden, werd geen uitleg gegeven van deze plechtige uitspraak en ik begreep er dan ook niets van.

Om mee te doen besloot ik ook maar verliefd te worden. Het was wel een beetje moeilijk, want ik kende geen jongens van mijn leeftijd en verliefd worden op een filmster, die je niet eens kende, vond ik stom. Daarom koos ik mij eén van de acteurs uit, die wel bij ons thuis kwamen. Ik nam Dolly, zo noemde vader hem. Het was een wat naïeve jongen van een jaar of twintig, hij was begaafd. Maar het belangrijkste voor mij was dat hij zeer heldere, blauwe, ronde ogen had. Daarop werd hij uitverkoren. Ik knipte hem uit een programma en stopte hem in de kast van mijn horloge. Ik droomde en fantaseerde over hem en raakte toen vanzelf verliefd, of wat het dan ook was. Want wat zijn dat voor gevoelens? Wat is liefde?

Stel je voor, de man had belangstelling voor me gehad. Dan had hij, zoals dat toen hoorde, mijn vader om mijn hand gevraagd, daarmee bedoelende mijn mooie jonge lijf en het recht om het zegel te verbreken. Mijn ouders zouden toegestemd hebben,