Eva Bonheur

eef: (nieuwsgierig-bukkend) Ach nee. . . .

behanger: (grinnekend) En ze eten d’r niet kwaad van -

rooie en witte wijn. . . .

eef: Suscht! Schiet nou maar op! (zij blijft gebukt zitten kijken,

terwijl de behanger voortwerkt)

nanning: Schoonmama, wat ben je stil.

mop: Ik eet, jongen.

miep: Was ze nou heusch gevallen, of had ze met ⁵n stoof of

⁵n stoel komedie gespeeld ?

mop: Ze was gevallen.

miep: Heeft ze ⁵t u laten zien?

mop: Nee, dat mocht niet.

miep: Dan geloof ⁵k ⁵r niks van.

nanning: Ik ook niet. ⁵t Klonk als ’n stoel, die met ⁵n bons neer werd gesmakt. Ik taxeer die schat-van-een-hoog op ⁵n serie fortissimo-streekjes. (Eef staat kwaadaardig op, balt de vuisten )

jasper: En op dito pianissimo. . . . (Eef schelt - hij jluit bedenkelijk - zij zwijgen even). , . . Laten bellen. Nou permiteeren wij ons uit te zijn.

mop: Jasp, dat kun je toch niet doen. (Eef bukt opnieuw bij de

spleet) Johan is gaan schaften.

jasper: Heb jij trek, Miep?

miep: Jakkus, vader, bederf m’n eten niet.

jasper: Wat zou jij ⁵r van denken, Nanning, om hier boven

⁵n kleine beleefdheidsvisite af te leggen ?

nanning: Schoonpapa, heb ik u wat gedaan?

mop: Laat mij dan. . . .

jasper: Heb je ⁵r daarnet gevraagd of ze nog wat noodig had ? mop: Dat heb ’k. Wel driemaal.

jasper: Dan is ⁵t ’n kleine plagerij van ’r - en daar geef je nou eens niet aan toe.

66