Dubbel graf (serie Heijermans' Camera)

grijsden vrijgezel ingenomen. Jemp, tam en beminnelijk als oom Bernard zelf, verloor z’n misères, abondances, solos bij dozijnen, soms omdat-ie bij z’n groeiende arteriën-verkalking zat te suffen, soms uit complaisance voor de koffie en jde eigen-gebakken-koek van de gracieuse gastvrouw. Arend, dik in de vijftig, nog niet heelemaal gerangeerd, beter speler dan de andere leden van de club, tuk op ’n winstje, ruziemakend bij ’t verlies van ’n paar centen, zou met al z’n gebreken en kleine hebbelijkheden bij tante Hesje in de gratie gekomen zijn — zelfs als dikke vijftiger bleef-ie charmeur — als hij oom Bernard niet ’t satansche denkbeeld van ’t visschen op Zondagmorgen, met listige toespelingen en blufferige verhalen van reuze-snoeken, monster-zeelten en baarzen zoo dik als je bovenarm, had ingelepeld. Geen whistavond ging 'r in de eerste maanden voorbij of 'n prachtige solo werd door visch-avontuur, 'n ophakken over 'n vangst, waaraan ’n burgergezin dagen genoeg had, onderbroken. Voor Isidoor en Jacob was ’t niks. Die offerden d’r nachtrust niet op. Die leien Zondag 'n uur langer in bed en wikkelden de zaken af, die ze Zaterdag in den steek hadden gelaten. Die hielden niet van natte voeten en ’t zich 'n ongeluk loopen voor 'n happie visch, dat je an den eersten den besten wagen voor ’n appel en ’n ei kocht. Bernard — natuurlijk Bernard — vloog 'r op in. 'n Ander op zijn afge-takelden leeftijd, raakte aan den drank of verslaafde zich aan ’n ondeugd van de seniele periode — hij kreeg de bevlieging van 't visschen, ’t uren lang geduldig hengelen met ’n simmetje of met de plomp, 't kneeden van papjes en ’t levend houden van wurmen in 't keldertje bij de trap. Als 't bij een keer was gebleven, zou tante Hesje 'r zich ten slotte met meelijdend schoudergebaar en vernietigende oogen bij neer hebben gelegd. Maar omdat 't kwaad ’n veertiendaagsche passie werd, en oom Bernard voor 't eerst van z’n leven iets bleef doen, hardnekkig-recal-citrant, wat z’n vrouw ’m verbood, kwam ’t onweer in dien zomer niet van de lucht.

Verbolgen in felste nuances dee tante Hes ’r beklag bij de betrouwbare whistvrienden Isidoor en Jacob. Ze bespotte, beschimpte, bejammerde en beleedigde Bernard in presentie