Ghetto

Sachel. Ik ken me zoon — ik ken de meid----

Aaron. Gammer! Gróóte Gammer!.....

Esther, (hem in de rede vallend) ’n Gammer ben

jij da-je kostelijke woorden verspilt! Snij brandhout van stéén! Pluk bloemen van de keien! Tel de sterren an de luch! — Laten we over ’t weer praten. — Warm geweest vandaag!

Aaron. Warm? Om te smelten  En morgen wéér

heet! Hahaha!

Esther. En overmorrege krijg je.....

Aaron. Suscht! Hou je mond! Daar komt je schoondochter, Sachel! — Sachel, de verloofde van je zoon! Hoe vind ik niet zoo’n geluk? Misschien ja krijgt mijn dochter idee in ’n vodden-sorteerder! ’k Wou dat ze mijn schoondochter werd! Da’s om te be-nijen — bij God, om te benijen — wat zeg jij, Essie? — ’n schoondochter met ’n kapot hemd an ’r lijf!

Esther, ’n Kapot hemd? Géén hemd!

Aaron. Schadt wat! Rebecca drie duizend en van alles twaalf — was ’m niet genog — kon-ie ’t niet voor doen — zat-ie over te klagen as over ’t uur van z’n dood — Noü ’n schoondochter met weisz-ich-viel hoeveel duizend en van alles niks! Reusachtig! Bijzonder!

91