Rose. Nee, dank u.
Esther. Ach wat! Neem mee. Eet op. Kauw op je gemak. (Rosa af). Zoo’n meid durft op die manier geen mond open doen. En wat ’n goeie meid! Je ken alles an d’r overlaten. In geen jaren hebben me zoo’n sjikse gehad. Heit u ’m nou bij gewoond, mijneer de Rebbe? En zoo handelt-ie met iedereen.
Sachel. Ik weet wat ik weet. Ik pas op. Ik zie meer as jij....
Esther. Goed. Goed. As je maar niet lastig ben.
Haëzer. Hahaha! Hahaha! Heel goed. Zoo moet je met ’m omspringen.... En waar blijft onze vriend ?—
Esther, ’k Zal ’m roepen.
Sachel. Nee, nog niet. Éérst die meid wegzenden voor ’n boodschap, voor ’n vérre boodschap....
Esther. Alweer ’n inval. Waarom zal ik de meid wegzenden? Onzin! Hindert ze jou, hindert ze mijn?
Sachel. Ze hindert mijn____
Esther. Onzin! Onzin! ’k Heb geen boodschap voor d’r.
Sachel. Maak ’r dan een — Ik vertrouw d’r niet —
63