Sachel. Bemoei je ’r niet mee!... Hoe lang? Nou? Hoelang?
Rose. Dat weet ’k niet____
Sachel. Zoo — Was ’r niemand anders?
Esther. Snauw toch zoo niet! Wat wil je van die
meid! Was ’r nóg iemand hier, Roos? Laat ’m
maar brommen — Was ’r nog iemand?
Rose (aarzelend). Nee. ’k Heb niemand gezien.
Sachel. En jij heb iemand de deur zien uitgaan, toen wij thuis kwamen.
Esther. Dan heb ’k me vergist. Ben je noütevrejen? ’k Sta wat met ’m uit, mijneer de Rebbe! Blaas nou nog ’t licht onder de koffie uit — en steek ’t op Sjabbes niét meer an — hoor je?
Sachel. Wat doet me zoon boven?
Rose. Weet ik niet____
Sachel. Weet ik niet? Weet ik niet! Ik weet meer.
Rose (verschrikt), ’k Heb ’m niet gezien.
Esther. Laat ’m toch praten Geef ’m geen antwoord Je ken ’m lang genog — Hier neem ’n
stuk kiks mee.
62