Ghetto

Rose. Laat me met rust! Ik walg van je! Ik haat je! Ik haat jullie allemaal! O, o, dat ’k sterven kon, dat God me zoo dadelijk liet doodblijven!

Rafaël. Heeft vader je iets gezegd? Heeft tante.....

Rose (zich hysterisch opwindend). Nee! Nee! Raak me niet an! Ik wil door jou niet gezoend worden!

Rafaël. Malle meid! Ben ik niet je man, jij m’n vrótiw?

Rose. Ik je vrouw! Ik! Ik! Hahaha! ’t Is om te schateren! Ik, je tijdverdrijf....

Rafaël. Rose!

Rose. Ik, wat ben ik! Ik die niks op de wereld heb

— ik die me moet laten trappen door je vader — door je tante — door eiken jood die hier komt!

Rafaël. Jóód? — Jood? — Waarom zeg jij jood?

Rose. Jood, jood! Wat kan ’t me schelen! ’k Ben hier ’n vreemde! ’n Vreemde voor je vader! ’n Vreemde voor je tante! ’n Vreemde voor den eersten den besten jood! — ’k Ben maar de Sjabbesmeid —ik mag de lampen opsteken — ik mag an ’t vuur kommen — i k met m’n vréémde handen — ik, hun mèid, hun mèid! En jij — jij ben als de andren

— je ben ’n jood zooals zij!

Rafaël (neemt haar hand). Wat verneder je jezelf____

Ik weet niet wat de oorzaak is, dat je zoo opge-

46