Ghetto

Rafaël. Laten we ’r niet verder over praten, ’t Is laat. ’k Ben moe. ’k Had beter gedaan ’r niet over te spreken. Denk ’r over na, vader. We kunnen vrindschappelijk van mekaar gaan.

Esther. Wil ik jou is wat zeggen? Als jij ’rzèlfover slaapt — heb-ie morgen spijt over wat je nou allemaal gezeid heb.... Hij gaat weg! Nog in geen tien jaar! Wil je wat eten?

Rafaël. Nee. ’k Heb geen trek meer.

Esther. Dan maak je maar trek! ’t Is aardig ongezond ’n heele dag met ’n nuchtere maag te loo-pen. ’k Heb nog ’n kliekie snijboonen met aardappelen en ’n stukkie schapevleesch. Zal ’k ’t warmen ?

Rafaël. Nee.

Esther. Over wat straf jij je maag? Roos! Roosie!

Rose. Roep u?

Esther, ’k Dacht wel dat-je nog op zou zijn! Wil jij ’t kliekie effen warmen?

Rafaël. Nee tante — ik eet niet.

Esther. Warm jij ’t maar! (Rose af). As je de lucht ruikt, eet je wel.

43