Rose. Weet ’t niet. Ik was bang.
Sachel. Bang voor wat?
Rose. Bang voor Bang voor Ik kan me niet
bewegen of ’k wor afgesnauwd Ik durf niks
meer zeggen.... Ik was bang — omdat ’k dacht je wakker gemaakt te hebben.
Sachel. Zoo. Zoo. Maar de trap. Wat dee je op de trap?
Rose. Dat herinner ’k me niet....
Sachel. Ik vertrouw jou niet.... Jij ben ’s nachts
nooit ziek En je liegen, je verdomde liegen...
Je kon wel ’n ander plan hebben gehad....
Rose. ’n Plan?...
Sachel. Praat niet zoo onnoozel! Wie zegt me dat je niet stelen wou? (Stilzwijgen). Nou? Zeg je niks?
Rose. Wat mot ’k zeggen?
Sachel. Zoo. Zoo. Ze houdt d’r mond. Dan weet ze dat ’k héélemaal in ’t donker zit. — Nou? Nou?
Rose. Ik heb niks te zeggen, ’t Is te geméén om zoo iets te denken.
Sachel. Te gemeen? Te gemeen! Gemeen is ’nouwe man bedriegen en beliegen.
12