Kamertjeszonde

^cIk ben even weg geweest.’

‘Effen. Dat noemt ie éffen.⁵

^cHeb je d’r zó’n notitie van genomen ?

^cSie had telkens door het gaatje van den schirm gesucht.⁵

‘Waar ben je geweest ?⁵

‘Ik heb een luchie geschept. Ik kreeg het zo benauwd. Wat een hette, hè ? ^cIk mot daar dadelijk weer optreden. Succes gehad de eerste keer, hè T ‘Jawel.⁵

‘Ga je weer in de zaal ?

‘Nee, ik blijf hier. Is hier aardiger.⁵

‘Wat zie jij bleek en wat heb jij een kringen onder je ogen!⁵

‘Ikke?⁵

‘Du bist verrückt. Hij ziet heel gut aus.⁵

‘Geneer je toch wat, Lisy. Doe je lijfje dicht.⁵

‘Ach was! D⁵r valt aan mijn nieks te keike...⁵

‘Je motje effen omkeren, zeg. Ik mot me kostuum an trekken.⁵

‘Ja ddt ies gut. Dan kan iek mijn ook umkleiden.⁵

Ik keer een stoel naar de muur, zuig op de knoop van mijn stok. Terwijl

ze praten hoor ik kleren ritselen. Het harde satijn kraakt, krast. Als ik

mijn hoofd een beetje omdraai, kan ik in de spiegel zien. Dat zou gemeen

zijn. Nee. De kamerlucht is zoetheet, met prikkelingen van odeur en

poudre de riz. Zacht weeldegevoel komt over me - om zo bij in te slapen

- lekker je hoofd achterover te laten glijden.

‘Waar zijn uw duiven ?⁵ vraag ik.

‘Sind schon oben... Vroeger heb iek ze wel in mein kleidkamer genomen, maar zij kakken zo.⁵

Even in de spiegel glimpje van blote arm.

‘Maak eens dicht Lisy.⁵

‘Atem einhalten... Nog meer... Nog meer. Wat bien jij diek geworden.⁵ ‘Is die er?⁵

‘Nog nicht... les das korset wohl gut geregen ?⁵

‘Harder antrekken.⁵

‘Die wird so diek wie ein Schwein.⁵

‘Hé! Hé!⁵

‘Mag ik me omdraaien ?⁵

‘Nee. Jij zit goedje hoorde helemaal niet hier.⁵

‘Gott! Genieren jullie je voor einander ?⁵

‘Trek het nog een beetje af.⁵

‘So. Sitzt ganz net.⁵

‘Klaar?⁵

81