Kamertjeszonde

Karel en begint zo onbedaarlijk, zo opgierend te lachen, dat de mensen in het huis wakker worden. Tweehoog gaat een raam op. Een man met verwarde haren, in zijn hemd, kijkt kwaadaardig naar Georgine, Guus, Trees, die op de stoep staan.

‘Hoe-re! Hoe-re-tuig!’ - schreeuwt ie en het raam bonst dicht. Kort en bondig.

^cGaan jullie onder het raam vandaan,⁵ zegt Dirk wijsgerig op de trap. ‘Strakkies smijt ie zwijnderij naar beneden!⁵ ‘As die ⁵t hart het!⁵

‘Mot ik hier nou blijve legge! Me ribbe breke! Hahaha!... Ik bepis me!...

Hahaha!... Ik bepis me!⁵

‘Kom.nou Karel, trek op!⁵

‘Ik ben d⁵r vlerk kwijt!⁵

‘Nou pak an!⁵

‘Nou dan Scherp! Zet afin jouw hoek!⁵

De laarzen bebonzen, betrommelen de trap. Karel lacht, vloekt, Duif giert, lalt als een krankzinnige»

‘D⁵r knijpt er een in me kuite! Ze knijpe goddome... in... me... kuite!... Vuile schooiers!... Hahaha!⁵

Net als ze op het donker portaal ligt, wordt de achterdeur door Stientje geopend. Het kind staat in haar nachtpon op blote voetjes, zo uit het bed gesprongen.

‘Is moe daar ?⁵ zegt ze slaperig.

‘Kruip maar weer gauw in je nest,⁵ zegt Dirk. ‘Vooruit! Mot je zo in je

hemd an de open deur kommen ?⁵

‘Leit moe daar op de grond ?⁵ vraagt ze nog eens.

‘Góverdomme! Góverdomme! Ik ben geloof ik lazarus! Hahaha!⁵ tiert Duif.

‘O,⁵ zegt Stientje, slaperig - zonder verwondering.

‘Kom Duif, naar je bed!⁵

‘Leg u d⁵r maar in bed, meneer. Als ze spoegt gaat het weer over. Ik zal wel op de canapee gaan leggen,⁵ raadt het bleke kind.

‘Hopfalderiere, hopfaldera! Heisse! Heisse! Heisse!⁵... brult Duif.

‘Hou nou je smóél!⁵ zegt Dirk woest.

De man van tweehoog boven begint nog eens. Kort en krachtig roept-ie an de trap:

‘HóéreL. Hoe-re-tuig!⁵

‘Da⁵s twéémaal!⁵ schreeuwt Karel terug die het óók te pakken heeft. Eindelijk ligt Duif aangekleed op haar bed. Ze lalt, zingt nog, is te zat om er uit te komen.

60