'n Jodenstreek?

’n jodenstreek?    107

door ’t hoofd, vervolgde, pijnigde hem. Wel een paar dozijn keer was hij de kamer uitgeweest, naar beneden, in de huiskamer, had in de keuken een kop koffie gedronken, ’t gebabbel van de meid aangehoord, had zich geërgerd, dat hij zoo kinderachtig was en ’n volgend oogenblik was ’n nieuwe angstgolf naar zijn hoofd gestegen.

„Ben je daar Kremer?. . . .”

’t Was de oude collega, die snel binnentrad. Max keek hem half verwilderd aan. „Hoe vin-j’r?. ...”

„Ze lijdt erg. ’k Ben bang voor ’n complicatie .... Ze ijlt ’n beetje.... roept telkens om haar moeder. Die moet hier komen, oogenblikkelijk .... ’k Wacht ’t kind tegen den avond.”

„Moet haar moeder hier komen?”

„We begrijpen elkander, collega.... ’k hoef voor jou niets te verbergen.... ’t Is ’t eenig kalmeerend middel.”

„We 'zijn gebrouilleerd met de familie . . ..”