6 ’n jodenstreek?
opeenvolging van lijntjes en kleurtjes, en al maar door voelt hij de warmte van haar kleine handje, poezelig' weggedoken, rustend in de zijne. Tegen ’t eind van den rit ontwaken ze. Hij kijkt haar aan met een langen passie-vollen blik, drukt de kleine hand hartstochtelijk en fluistert heel zacht alleen haar naam. In dat „Dora!” .... ligt alles besloten, een wereld, een lijdensgeschiedenis.