Voetje (serie Heijermans' Camera)

Letterlijk den heelen nacht had ze liggen woelen, al maar bang, dat ’t wekkertje in de waschkom niet bijtijds zou afloopen, en toen ze, voor de zooveelste zenuw-maal opzittend, zag dat 't kwart vóór zessen was, werd ze zóó bevreesd dat ze zich op ’t laatste oogenblikje zou verslapen — erger gevaar dan 't 'r nóg ’n kwartiertje van nemen, vlak voor ’t opstaan, kende ze niet! — dat ze ’r maar meteen uitwipte. Wat 'n gezegende morgen! Om te zoenen... Beter had ze 't niet kunnen treffen, nou ze voor 't eerst in de vacantie-dagen 'r kinderen en kleinkinderen ging opzoéken... De zon scheen met malsche plassies, niet te stekend en niet te wild. Ze fleurde met ’n gezellig plezier de kamer in, lei zoo prettig jong om de goedonderhouden meubeltjes, dat het je haast leed dee je huis uit te moeten en de parkieten, die je al goeien morgen zeien, zoo’n poos alleen te laten! Bedrijvigjes, maar toch ziek van zenuwen — was dat gek, dat ze *t altijd te pakken kreeg als ze ’n reis met den trein moest maken! — zette ze 't water voor de thee op, en terwijl ze *r klein grootmoeders-gezichtj e in de waschkom doopte, schrikte ze zoo dat ze 'n oogenblik *r hart van de bonzing moest vasthouden: de wekker, waaraan ze niet meer gedacht had, snorde met 'n vaart af — 'n razend gebel, dat de bovenburen 'r minstens wakker van moesten worden... Zes uur. Om half negen ging de trein. Echt-genoeglijk dat je alles op je dooie gemak kon doen en vanavond als je terugkeerde den boel als gewoonlijk geredderd vond! Ze kleedde zich in de puntjes, ruimde, ontbeet met 'n enkele kop thee — eten, als je op reis moest, lukte niet — verzorgde de parkieten, dat de dieren ’t ^Jn week hadden kunnen uithouden — en toen ze eindelijk de huisdeur achter zich sloot, telkens weer voelend of die goed in ’t slot zat, wandelde ze onrustig naar de halte der tram, aan één stuk prakkizeerend wat ze vergeten kon hebben. Maar dan eindelijk in den vollen spoor-coupé, zakte *r zenuwachtigheid, hield ’t gebeef van ’x magere handen op. Ze was op weg naar ’r kinderen — zou is lekkertjes lucht gaan happen...