Vreemde jacht

Sofie... Of ze d’r... Wéte me dat, Agnes?

Agnes ... Nou da’s niet te denke, hahaha ! Ze hèt ’r in negetig en zoo gewoond.

Schmidt... Zou u wat duidelijker willen antwoorden? We zitten hier niet om raadseltjes op te lossen.

Agnes. Nee, me zitte wel as onze lieve Heer zélf in die stoele van leer — maar voor cherades benne me hier niet. Mot dat nou an zoo’n bóél mensche verteld worde?____

Schmidt. .. ’t Is in ’t belang van de erfenis, niet waar ?

Agnes... As ’t dan geen pan en geen kul is — ü hoeft niet weg te gaan, zuster!....

Hope... Zoo als u wil----

Agnes ... Blijf op uw gemak! — (Hope zit weer) In u hebbe me meer vertrouwe as in die meneer...

Dolf. Dank je wel — wat ’n zeldzame....

Agnes... Googemert, wat! —Zeg me kenne de wereld, me zus en ik! — Me moeder, meneer van de politie

— nou herken ’k je, hahaha! — is d’r in ’95 met de een of andere druif vandoor gesjeesd____

Schmidt... Toe, toe, toe!

Agnes. Je vraagt ’t toch!... Toe het tante ons in d’r huis genome — Me hebbe geen van twee ’n vader

— wat Fie? — de mijne is getrouwd en woont in Den Haag — béwijze ken ^!k niks — die van haar —

202