Interieurs

‘En me melk. . . Dat weet je toch wél.⁹ °k Vergéét ’t niet. . . ’k heb toch geen zes hande ‘Is die weer gekookt?’

‘D’r is geen andere

‘Hou daar je geduld bij. . . Daar moet je geduldig bij zijn, Nanta. . . Juist die kleinighede prikkele me. . . Hoeveel maal heb ik je al niet gezegd, Jeannette, da’k ze niet lüs, niet slikke kan, jouw melk met velletjes. . .’ ‘Maar brombeer, hoe wou je ze dan goed houe?’

‘Nou wil jij natuurlijk weer gelijk hebbe.’

‘Nee dat wil ik niet, helemaal niet.’

‘Schei dan uit met je gezaag over zo’n kleinigheid... Je weet nooit van ophoue ‘Maar Herman hoe kun je... ’

‘Zie je, Nanta, zo zijn de vrouwe. Altijd ’t laatste woord. Geef dan maar óp je gekookte melk met je velletjes. Alsof de melkboer z’n melk kookt om ze goed te houe. . . Wil-je nou gelove dat ’t net is alsof d’r erges ’n stoommachine in de buurt an ’t werke is. . . Speel je ’n partij schaak?’

‘Als ’k u ’r mee pleziere kan.’

‘Maar je geeft me ’n raadsheer voor. . . Jij speelt me te glad.’

‘En wi-je ’n lékker warm grokje, Frits?’

‘Nee mevrouw, liever geen sterke drank.’

‘Kom wat ’n gekheid, drink ’n grokje, Nanta. ’t Is guur... ’t Is winter

‘Nee, dank u. Liever niet. ’k Wil me nog wat in acht neme. Prikkels moet ’k maar late.’

‘Zoals je wil. Waar is nou ’t schaakbord, Jeannette. Je hóórt toch dat we ’n partijtje wille make. En geef m’n kruikie water.’

99