Interieurs

‘Mevrouw en meneer zijn in de huiskamer... Wat zie u d’r goed uit!’

‘En Bets? En juffrouw Bets?’

‘Juffrouw Bets? Die is naar De-Haag. .

‘Wat? Naar De-Haag?’

‘Bij mevrouw Van Laan.’

‘Wel, wat ’s dat nou... Wat ’s dat nou!’

‘Wie is daar, Jo?’ riep mevrouw an de trap.

‘Menéér!... Meneer Nanta!’

‘Meneer Nanta?... Frits ben jij 't?... Herman, daar is Frits!... ’ Halfweg kwam mevrouw de trap af.. . ‘Ben jij ’t?... Wat ziet-ie d’r goed uit... ’k Zou je haast niet herkenne, jonge... En watte baard!.. . Dag jónge, wel dag jónge, welkom, welkom hoor!. .. Wel, wat bén je bijgekome... Kom gauw mee. Meneer zit met jicht thuis. . . Wat ben je bruin!’

‘Je zou meneer haast niet herkenne,’ zei Jo.

‘En waar is Bets, mevrouw?’

‘Bets?... O, Bets?... Klee je eerst uit... Wat zie je ’r patent uit... En wat ben je dik geworde... Je mag van geluk spreke. .. Je zag d’r uit als ’n geraamte, niewaar Jo? - zag meneer d’r niet schrikkelijk uit?’

‘Of die. Vel en been.’

‘.. . Wat zal me man opkijke!... Je brief, hebbe we van-morge gekrege met de post van acht uur. . . Wat ’n verrassing voor ons! Zo. - Herman, hij ziet ’r zó goed uit!’ In de huiskamer met ’t omwikkeld been op ’n kussen, huiselijk in z’n chamberloek zat meneer Bool.

‘Wel, dag meneer Nanta!... ’k Kan niet van me stoel komme... Pootje hoor... Wel dag Nanta... Wat doet me dat ’n plezier. .. Ben je zo van de trein?. . . ’t Heeft

86