Interieurs

‘Ja, Guus. Wat heb ’k die in ’n tijd niet gezien.’ ‘Vervelende baas. . . Erreg vervelend. Heb je je meisje al gezien?’

‘Me meisje. . . Die komt over ’n dik uur an.’

‘En jullie trouwe zo in maart, hè?’

‘Ja, we trouwe in maart. Wil jij nou niet ’n borrel?’ ‘Nou, geef ’r dan maar een. . . Daar ben ik nog niet toe kunne komme om me te engagere, . . Maar ’n vrouw als jouw aanstaande zou me wel kunne verschalke. . . Waar ga je wone?’

‘Sarphatistraat.’

‘En wanneer ga je naar Indië?’

‘Daar heb ’k in de eerste jare nog geen idee in.’

‘Nou proost. Op je meisje. ..’

‘Dank je.’

‘Wie groette daar?’

‘Oving.’

‘O ja!. . . Leeft die nog?’

‘Da’s ’n hele Piet tegenwoordig. Wat zit je toch raar te kijke, Frits.’

‘Kijk ik raar?’

‘Ik weet niet wat.’

*’t Is me derde zeventien. .. ’k Kan ’r zo goed niet meer tegen... En vertel jij nou nog is wat nieuws Voor het raam van de Bodega bleven ze babbelen over ditjes en datjes, tot Frits om half vier opstond en met dezelfde dofheid van straks, zonder iets of iemand te zien naar het Centraalstation wandelde, waar mevrouw Bool op het perron gezellig op en neer liep.

122