Duczika

met z’n rotting-stok zoo'n verwoeden opstopper, dat Poldi die half droomde, half sliep, door den knetterslag wakker werd.

„Wat zijn dat voor flauwiteiten!”, zei-ie geërgerd — hoe kon 't iemand invallen zulke jongensstreken, zonder overgang, uit te halen: „als de een of andere agent je snapt, krijg je de grootste onaangenaamheden! ’’

„Dat moest met lapis infernalis uitgebrand worden!” foeterde Erich: „de beesten, de afzetters, de joden!”

„Nonsens!”, zei Poldi ongeduldig: ,,’k heb ’r ’n hartklopping van gekregen!”

„Hahaha!”, schaterlachte Erich: „ik heb door die smeerpijpen maanden lang hartklopping! Licht dat jij ’r ook van geniet! ’k Wou dat ’k ’m zoo voor z'n achterwerk had kunnen meppen — de jood!”

„Jood, jood”, herhaalde Poldi verveeld: „dat is de derde of vierde maal vanavond: ’k wou dat je ’r mee ophield de menschen in stompzinnige rubriekjes in te deelen!”

„Dat is géén menschheid!”, zei Erich snerpend: „als je zulk woekertuig meetelt, beleedig je den eersten, den besten fatsoenlijken kerel!”

„In elk geval”, verzette zich Poldi: „kun je dat schimpen net zoo goed laten! Je bewijst ’r niets door en verkleineert jezelf...” Ontstemd — ’t soort gesprek hinderde ’m — opende-ie de huisdeur, ’n paar dwarsstraten verder — zwijgend stapte-ie achter den vriend over de uitgeloopen steenen treedjes van 't „Vorderhaus” aan.

Vierhoog, in ’t geschemer van 't trappenhuis, peuterde Erich driftig met ’n verkeerden sleutel naast de kaartjes Erich Schüler en Poldi Röse.    ,

„Wat weerlicht is dat vanavond! Zijn ze ’r met loopers in bezig geweest!”

„Nee, anarchist”, merkte Poldi droogjes op: „...je forceert net zoo min de genegenheid van ’n vrouw, als dat je dat slot met je kastsleutel dwingt!”

De deur, eindelijk getemd, bulkte tegen den wand, schuierde paperassen mee, en botste dicht, terwijl Erich in de kamer te-keer ging. Z'n colbert vloog op ’n stoel met boeken en tijdschriften, z’n bottines smakten bij de kachel, z’n manchetten en boord kwakten op de schrijftafel, z’n overhemd stroopte over z’n hoofd, en spurtend, als iederen avond, om Poldi voor te zijn, jakkerde-ie de kleine keuken in, om de naakte borst boven den vatenbak van

32