11
omdat-ie ’r altijd ’t éérst uit moest, iederen dag ’n kop thee met twee lepels suiker en ’n scheut melk op ’r bed gebracht.
Dat vertikte-ie voortaan.
Zonder goeien morgen te zeggen, trok-ie de deur achter zich dicht.
Maar d’r straf kreeg ze te pakken.
Uren lang zocht ze zich gek naar ’t gebit, dat ze op ’t ouwe plekje in ’n glas water had gezet.
’t Glas was weg. En ’t gebit.
Daarmee zat hij in z’n zak bij Janssen & Zoon de boeken met z’n verzorgde hand bij te houden.
’ns Kijken, of ze de deur an liet staan...