Drie tooneelstukjes: Puntje, Het antwoord, De onbekende

32

klauwen aan je lijf? Lafaards! Lafbekken! ... O, O, nou hebben ze m’n man genomen (op Hein wijzend) zijn vrouw genomen . . . (op Johan wijzend) zijn oogen uit z’n hoofd gehaald. En nou hèm, hem, hèm! . . . (razend met de vuist naar de daken dreigend) . . . Moordenaars! Moordenaars! Moordenaars! Onze tijd komt! Onze tijd komt, schoften en schoeljes! Onze tijd komt! — O m’n lieve jongen, m’n lieve jongen . . . Zeg nog is wat . . . . Zeg nog ’n enkel woordje... Bart! Bart! Lieve Bart!... Godverdömmelingen!... Dat ik je niet trappen kan onder m’n hakken, je hart uit je lichaam, je hersens uit je kop! O, O! Wat mot ’r nou mee, wat mot ’r nou mee (zakt schreiend op de knieën.)

Johan . . . . God wou ’t zoo . . . Göd . . . Dat gevloekte geweld . . .

Moeder (opbonzend en het gordijn hoog-oprukkend dat een stuk van den rustigen hemel te zien komt) . . . Wat leuter jy van God! Wélke God! . . . Waar zit jij God, dat je ons laat trappen, dat je onze kinderen laat slachten! Waar zit jij God! Jij God! Jij God! Hahahaaaaa! . . . ’n Göd! . . . Jij God van de rijken'

, Jij God van de kappitalisten! Hahahaaaaa! O! O! ... O, als niemand ons helpt, als jij ons laat verrekken, wié helpt ons dan! (Zij zakt voor het raam ineen. Het gordijn slaat neer. Buiten trekt een troep voorbij; een stem zingt:

„Op, voor de Vrijheid op!

„Weg met de slavernij!

„Waakt op! waakt op! voor ’t heilig recht „Der menschen kampen wij”'

Gordijn valt.

19 April ’98.