Dageraad

HEIJERMANS

Hijgend van de bergen naar den rotswand,

Zijn witte vlammen en zijn vonken slaat....

En daar volrijpte in mijn jongenshoofd Het kwieke tandrad-ding, rad van fortuin*

Dat hier in brooze latten voor u staat,

Dat van den zwaren arbeid 't sloopendst deel,

Met matelooze kracht vervangen zal.

Wij hebben de Natuur niet uitgebuit,

Verspillen nog de warmte van de zon,

Die eens het groote haardvuur worden; móét,

Als er geen brandstof meer te vinden is,

Verspillen ook de oerkracht van de zee,

Waarvan de vloed een peezig trekdier wordt,

Wanneer het menschelijk vernuft hem spant In het gareel, dat méér dan eeuwen trekt.... KLOOSTERBROEDER Hoogheid!

LANDHEER

Laat gaan hem, broeder, 'k mag dat wel....

LIJFARTS Zijn tong hinkt heen en weer....

RAKET

Zijn tong — mijn voet!

LANDHEER We treffen, heeren, hier n frisschen snaak:

Geeft hem z'n kans! Dus, als ik wel begrijp,

Wou jij als er geen kool, geen hout meer is,

Het koude water warmen óp de zon Of in een zonnestraal. Leg me dat uit....

LUKAS

De zon, die door een bolgeslepen glas Uw hand beschijnt, brandt er zoon vinnig gat,

Dat niemand ongeloovig lachen kan,

En zelfs uw lijfarts niet, als ik beweer,

Dat door een lens, die sterker wordt vergroot,

Een gloed ontstaat, die niemand ooit vermoed.... ANDREAS Ja, ja — ik ruik de lucht al van 't gebraad,

Dat op zoo'n zonne-oven wordt gesmoord.... LIJFARTS

We stappen, Hoogheid, hier op 't hobbelpaard,

51