De schoone slaapster

Geloof, dat als ik wijven-wachter was,

M’n uniform gauw an den kapstok hing! (tot Droomelot, die glimlachend desnippers geraapt heeft)

Wil je ze liever strooien op de plaats.

Droomelot (ze spottend nakijkend).

Ik geef ze aan den wind — en woord voor woord Ik weet den stand van elke letter nog...

2^de Wachter (tot Regina) ’r Uit madam!

Regina. Dus mag ik ’m niet zien?

2^de Wachter. Hier namaals ja — maar bij z’n erwten niet!

Regina. Dat is gemeen! Als-ie toch stervend is! (Droomelot schrikt op, luistert onbewegelijk toe).

2^de Wachter. Jij kletst! De kommandant is idioot! Ik heb ’m zelf pas in de zon gelucht!

En op de plaats heeft-ie gefloten als ’n Vink, die bij z’n voer wat suiker vindt!

Droomelot. Hij liegt!

Regina. Je liegt! Ik ga hier niet vandaan! Laat me ’r door.

2^de Wachter, (z’n mouwen opstroopend):

Haha, dat wordt ’n bokspartij!

’t Spijt me wel, madam, ’t is afgelast!

248