Open brief aan een dief (serie Heijermans' Camera)

3i

„Dat mot je allemaal leeren!” zee de waard geprikkeld: „wat je niet geleerd het, ken je niet... Ik rook weinig, zelden — voor me hart, maar as ’k d’r een opsteek, wil ik weten dat ’t ’n goeie is...”

,,’n Goeie! ’n Goeie, hèhèhè!” hoonde de koster, die in geen men-sehenleeftijd anders as pijpen gesmookt had: „ik zei jou aardappelschillen zóó in ’n dekblad rollen, da-je d’r ’n eed op doet..

„Jessus!” zette de waard gehumeurd in.

Toen kwam de afleiding.

De reiziger opgestaan, sliepte de gelag-kamer in.

En toen-ie met twee eieren en ’n portie geldersche worst had ontbeten, dee-ie op z’n elf-en-dertigst, niet gehaast, omdat z’n trein pas om half zeven ging — de dag was niet door te komen in dat gat bij die kaffers, z’n zaken.

Met den sikkretaris sloot-ie voor vijf-en-twintig gulden af — en dat duurde ’n uur, omdat-ie erst mee na ’t woninkje naast den spoordijk most, om zich te overtuigen — met den bakker ver-draaide-ie ’t, omdat je van af de rails, zelfs op 't dak niks kon zien — met den veldwachter flikte-ie ’t voor ’n tientje in ’t halfjaar — met den koster, die eiken nacht minstes driemaal door ’t rangeeren wakker geschrikt wier voor vijftien — met den schoolmeester voor net zooveel as met den „Schele” — en met Merks voor... twee-en-dertig!

Ze deëen allemaal taai en hardnekkig, maar toen de contracten voor werden gelegd, weigerde niemand z’n handteekening, omdat je d’r niks bij waagde, omdat je geen onkosten had en omdat ’t bord van de Champagne Mercier ze stak...

Zoo gebeurde ’t in ’t armoedorp met z’n paar honderd zieltjes — ’t dorp, dat voor ’n jaar nauwlijks bestaan had, dat midden in den fleurigen zomer elk toerist van uit z’n coupé-raam monster-borden met reclame voor Champagne Mercier — Manoli-cigaretten — Lindt’s Chocolade — Vulpenhouders — Pianola’s zag.

Op ’t erf van Merks, naast ’t verkenskot stond ’n reuzestelling voor M a g g i’s - s o e p.

’t Waren allemaal dingen, die niemand in ’t dorpske kende, maar