Open brief aan een dief (serie Heijermans' Camera)

IO

nog zéér jeugdig op het pad-der-misdaad — je ben wat de studenten ’n groentje noemen — je ben in ’t primaire stadium der Gap-perij — je ben ’n aarzelende beginneling, een — en dit zou me waarlijk kunnen ontstemmen! — ’n dilettant zónder gevoel voor rechtvaardigheid •— want men respecteert het hand werktuig van ’nbrood-werker — je ben geen gróóte kerel, maar ’n kruidenier — je zal nooit iemand worden — nooit ’n dief-van-beteekenis — nooit een, dien ik kan hoogachten.

Als ik inbreek doe ’k ’t voorzeker en-gros. En met hartstocht. En boven ’t middelmatige uit.

Doe iets of doe het niet. Maar als je ’t doet, doe ’t goed. Ik zou je om je petieterig gebaar kunnen haten. Wie, om den drommel, stelt zich zóó grutterig aan? Gij, kruimel-dief! . . . Gij, burgerlijke ziel! . . . Gij, peuteraar ...!... Op m’n woord, ik zou je op je gezicht willen slaan — om dat halve, dat onwaardige, dat muffe en schriele gegap! . . .

En nog één verzoek: zorg dat je niet wordt ontdekt! . . .

Ik begrijp, dat ’t je niet makkelijk zal vallen m’n Ideaal om te smelten of ’t zoo te sloopen, dat je ’r ’n belegden boterham mee verdient — ’t is me alles glad-onverschillig en ik ben bereid je ’t ding te schenken, mits de Justitie ’r niet achter komt, wie jij ben, en dat jij ’t gedaan heb! . . .

Iets te stelen — om ’n grof woord te gebruiken — acht ’k minder erg dan ’t zoo gloeiend-onhandig te doen, dat de zaak voorkomt.

Eens was ik getuige in ’n historie van publieke beleediging — en ik was ’r ’n heelen dag mee kwijt. Eens was ik aanklager in ’n geval van schending der Auteurswet — ik moest me laten „gelden” om de rechten van derden te verdedigen — en ik was wederom een vetten dag kwijt.    Eens    werd    ik gedagvaard in    een echt-

scheidingszaak en wachtte    uren    en uren en    werd den volgenden

dag terug-ontboden. Geen burger dezer landen heeft eenige aangename herinnering aan het opsteken der voorste vingers van zijn rechter-hand. Het is een korvee, een    straf,    waaraan je    je tracht

te onttrekken, als je kans    ziet.

En daarom, lieve vriend en dief — behoud m’n schrijfmachine,