De meid

TWEEDE BEDRIJF, ZESDE TOONEEL    47

Stans (geduldig bij de kachel knielend):

We ontbijten dadelijk.

Annemie;

Ja, dat ken 'k. Dan zei 'k mezelf maar bediene. (neemt brood

uit het buffet) ln niet één dienst hoeve de booie zóó lang

te wachte....

Stans:

Zou je je handen niet eerst wasschen? Je ben toch pas an de kachel geweest?

Annemie (<3e handen langs haar smerig schort wrijvend):

'k Ben van mezelf niet vies. 'k Hei geen vergift an me poote.

(de boterhammen smerend) 'k Zei je geen ziekte bezorge —

En as 'k je 'r wèl een bezorg, heb-ie 't minstes an de hond

verdiend, de hond, de hond Da's bij God waar, dat as 'k

an die stumper denk, 'k moeite hei om zoo niet ineene na hèm toe te loope Krijg 'k me sleutel?

Stans:

Strakjes, 'k Kan nou niet in de kamer.

Annemie:

Heit mevrouw 'r wat tegen, da’k 'n eitje neem? Nee, wel mevrouw? (een stilte) En dat stukkie rib, da'k gister van me eigen portie hei late staan, zei ’k ook maar mee na de keuken neme. Of as mèvröuw ’r wat tegen heit.... Hèhèhè] Ja, we motte d'r weer samen an wenne, om temevrouwe.... 't Gaat me wer-

achentig met moeite af  ’t Leven is ’n kemedie  (gaat

naar de deur).

ZESDE TOONEEL DE VORIGEN. COR.

Gor (tot Annemie):

Loop is vlug na ’n kruier, Mie, met me bagagere^u, en laat-ie de bagage onmiddellijk van 't station halen. Vlug (zich om~ keerend) Maak jij de kachel an?

Stans:

Ik, néé.

Annemie:

Hoe komt u’r op?'k Leg 'm zoo net an.