De meid

EERSTE BEDRIJF, ZESDE TOONEEL    21

Anne mi e (eet rustig de laatste schijfjes van den sinaasappel, praat met den hond). Toeter? Kom je 'r niet uit? Hoor je me niet, toeter? (schenkt wat water op een hord, gaat naar het hok, opent het hek). Drink nou is, beest, (de hand in het hok stekend) Ach, ach, stumper, wat is je neusie warm? Nou valsch kreng, mot je bromme? Is dat me dank? Ken je de vrouw nie meer? Geen watertje?(tot Stans, die terugkeert, terwijl ze in dezelfde gebukte houding blijft zitten):

.... Dat hei-je gauw gelapt. Dat doe ’k je werachtig niet na. As 'k 't vróéger zoo in ’n vloek en 'n zucht dee, kreeg 'k wat te slikke.... (tot den hond) Drink nou is, toeter. Jessis, beest wat ben je belabberd-ziek. (valsch) 't Zou me niks verwondere dat jij 'm vergeve heb, zoo goed as je mijn zou wille vergeve —

Stans:

Als ’k daar den móéd toe had, maakte *k zélf 'n eind an me leven____

Annemie (opstaand):

Wat wor je nou tragisch? Of 'k zoo „De Twee Weezen” hoor?

„De Rooie Brug” is 'r niks bij (Stans zakt op ’n stoel, begint te

snikken) Da’s héél verstandig. Da*s zeker om 'm daalijk rooie

oogen te late zien. En as-ie vraagt waarom je gehuild het, sta je met ’n mond vol tande. D'r hebbe meer vrouwe gedaan wat jij het gedaan As ze d’r later allemaal zoo overlameteerde

Stans (nijdig):

Hou op met je troost?

Annemie:

lk in jouw plaas zou zoo vroolijk as ’n vogeltje in de lucht

zijn? Je hebt niet één rede om in de piepzak te zitte. Ik zal

geen bek open doen. Mijn ken je vertrouw« alsof'k je moeder was.

Stans (zich inhoudend):

Mensch, mejisch, als je wist hoe ’k je____

Annemie:

— Hoe godzalig je van me houdt? —

Stans:

Hoe 'k je haat?  Wat ben jij 'n afschuwelijke medeplichtige?

Annemie:

Ha-ha-ha-ha? Die ken uit de hoek kommeï ....Medeplichtig? Ha-ha-ha-ha? ’k Zou zegge dat ik met ’m na bed ben geweest?