Ora et labora

Jeltje (hijgend). Nee — We zitte vast — we zitte vast.

Maaike. Da’s slim.

Hiddes. Of ’t gedorie slim is ! Eerste kwartier vanavond, ’k Zei ’m ’n end achteruit boome ...

Sytske. Je ken net zoo goed met je mès ’n gat in ’t ijs snijje...

Maaike .... Pas nou maar op, Hiddes! Je krijgt ¹n ongeluk!

Sjoukje. Mot ’t raam ope blijve?

Maaike (nijdig-gebarend). Ja! —De héele vaart leit dicht, man. Nee, ’t geeft je niks. Je stoot de schuit nog lek.

Hiddes (den boom neerbonzend) Daar dan! Verdomme! Verdomme! {werpt een eind touw aan wal). Ken je niet grijpe? (Sytske staat cp, neemt het touw, zoekt) An de stronk maar — je hoef geen dubbele knoop te legge — wegdrijve zelle we niet — daar komt de plank (de loopplank schuift aan) ’t Is of de duvel ’r mee speelt! (stapt norsch van de plank op de wal).

Maaike. Je mot maar denke dat ’t zoo weze mot — zanik toch niet, moeder, je ben nog lastiger as ’n kind! — hei-je je bovenlast ge