71
Sytske. (snikkend) Ken je dan niks as me peste ?
Eelke (grommend). Ik pest jou niet.
Sytske. As ’n meid van ’m houdt — die lamstraal! — verzint-ie telkes wat anders!
Eelke. Da’s niewaar — ik verzin niks — jij heit ellek oogeblik de smoor in.
Sytske. (kwaadaardig-snikkend) ... ’k Wou da’k nooit met je gevreje had, vuile kerel!
Eelke (dof). Me vader en me moeder worde uit de plaghut gezet — me moeder gaat ’r ’s nachs op uit om as ’n dief plagge bij Tjerk te steke — anders is ’r geen brand — jouw vader en moeder wete zich niet te wende of te draaie — dan — dan mot ik de uitkomst weze — dan mot ik ze d’r uithelpe . . .
Sytske. (huilerig) Wij hebbe jou niet noodig!
Eelke. Dat zeg-ie nou. Maar morrege as je niemeer te vrete heit? Vrete mot’r weze al ware al de boome galge ... De rave brenge ’t nie!
Sytske. (het hoofd in de handen wringend) ... Met geweld z’n meid in de steek late!.
Eelke. Dat lieg-ie — dat doe ’k nie !
Sytske. (opspringend, heftig) As je gaat! ... As je gaat!...