Ora et labora

37

non clriè an de mazele — ja, Boukje is ook mis.

Sytske. Boukje ook? — Pas maar op da-je zelf nie ga legge....

Akke. Nee — ik ga nie legge — as ik legge ga — leit ’t huishoue op z’n gat — ik bin de vrouw van me vader, hahaha! — Da’s onnoozel, hè ? Moeder heit voor wel heeter vure gestaan toen ze leefde — maar mazele is belazerd — je mot ze warrem houe en de bedsteje tochte as ’n zeef, je mot ze nie bij mekander late en je hei maar twee bedsteje met z’n achte! Waarom bin jij niet meegereje na de stad?

Sytske. Ja werom! — Omda-’k ’n oogie op ouwe Sjoukje zou houe — daar loopt ’t langzaam mee af èn omdat moeder en ikke één paar schaatse samen hebbe. Ieder op één schaats da’s as met twee voete in één kous, hahaha! — Of op ’n varkesribbetje! Hahaha!

Akke. Jij neemt ’t vroolijk op .... Kijk is in de regenton.

Sytske. Da’s toch één bonk ijs, uilekop! Ga maar — ’k zei je waarschouwe as vader werom is.