Ora et labora

Tjerk. Hoor je ’m nou, Eeltje? Ik ben de minste geweest — op de weg kom ’k ’m tegen en zeg: late we de koste met gesloten beurze verrekene — ik wil jou nadeel niet, man — geef mijn ’t lappie an de vaart — ’k heb grond genoeg — om zoo’n ongelukkig stukkie ben ’k nie verlegen! — enkel om je ’r uit te helpe — geef mijn ’t lappie en ’k betaal je dertig gulden schoon geld toe — Dat wil-die niet — dat ver-domt-ie — goed, goed — vandaag wil ik nog, zeg ’k je — morgen geen cent meer, geen rooie cent.

Watze. ’k Leg liever met me voete na ’t oosten. Afgedaan. Jij neemt ’n slecht einde, man.

Tjerk. Dat zelle we afwachte.

Eelke. En maak nou maar dat jij van de erf komt — en gauw !

Tjerk. Zoo! (driftig). Ik van de erf af? Ik! ’t Duurt geen drie maande of met hangende poote loop jij me na!.. .

Watze (grommend). Dan mot ’t me zwaar voor ’t kruis zitte! . ..

Tjerk. En geen dag uitstel met de koste!

Watze (bot-driftig). Vort! Langblijvende gaste, stinkende gaste! Vort!