Ora et labora

14

moer! Hahaha! — Nee, nou zonder gekheid — wat mot jij na Duitschland?

Eelke. Reisie make om te vrète, meid. Niks meer te doen bij ons. ’t Vet is van de ketel — ’t was ’r geloof ’k nooit in — en ’n héele winter van lucht tere — née — Nou zelle we na Mof-rika wandele — waar werk mot weze — ’k Hei me schoene late zole en achterlappe — ’t is ’n end, wat Douwe ? — maar we kenne bést uit de voetstappe komme. ’k Sta op kouwe poote en dan helpt je geen bidde.

Douwe (op z'n zak kloppend). Mijn zelle ze over de grenze niet bestele. En joeffrau — iek heb Pfoote an mein Leib!

* Eelke {de lamp schuddend). Véél olie is ’r niet in. ’k Zei ’m maar opsteke. Dan zie je mekaar.

Sytske. Jessus — ’t is lam.

Eelke. Wat is lam?

Sytske. Dat jij zoover wèg mot — ’k ha-nou gedacht...

Eelke {lachend). Wat ha-jij gedacht?

Sytske. Dat jij — dat jij — Ken miin ’t ook schele! — Geef zout, dan ga ’k...

Sjoukje. ’t Zout staat in de kast.

Eelke. Je ooge zijn zwarter geworde, Sytske.