Ora et labora

109

VEERTIENDE TOONEEL.

Watze, Maaike, Eelke, Sytze, Douwe, Akke, Froukje

{in de hut), Hiddes, Jeltje, Sytske (buiten — bezig de touwen los te maken, de treklijn uit te rollen, de plank in te halen).

Maaike. Nou hei-je ze leere kenne. Die kerel vindt dat Tjerk gelijk heit — en die meid — die meid zeit je nie-eens gedag.

Sytze.. Zie zoo — daar binne we — jessus — zit daar Eeltje?

Douwe. Wat hei-’k gezeid? En werachtig — de bankies houdt-ie in z’n poote asof ’t strooi-avond is!

Maaike. Ja, Sytze — da’s ’n geluk — da’s zoo goed as ’n erfenis .... Help is mee! Dan zitte we warmer, {verzet de tafel naar den schouw / daarna tot Froukje en Akke). Binne jullie daar óók? Schik maar bij — nee, we blijve met z’n zevene — jij hier Sytze — jij daar Froukje, kind — ja, nou mag-ie is schranse — gebeurt nie alle dag, wat?

Sytze. Jammer, jammer dat z’n groomoeder ’m zóó nie gezien heit — ja, ’t is ’n naargeestige begrafenis geweest in die regen — ’k hei nog