Intiem diner (serie Heijermans' Camera)

De dag, de honnige dag van ’t éérste, echte, keurig-voorbereide intieme diner — dat ze aan haar ouders, zijn moeder en de vrienden, die 't lief en leed hadden meegemaakt, eindelijk in *t eigen huis konden aanbieden, begon met de gruwelijkst-denkbare bezoeking. Tilly, de voortreffelijke, maar onpeilbaar-nukkige — Tilly, die in de eerste huwelijksmaanden meer dan ’n rechterhand was geweest, zindelijk, zuinig, vlijtig — bij de pinken, pootan, uit één stuk — Tilly, de onverdragelijk-humeu-rige, die om ’n enkel minder taktvol woord uren kon loopen mokken, of voor ’n kleinigheid de bovenwoning met ’r luidruchtige uitgelatenheid vulde — Tilly had nog vóór ’t onbijt, zwaar-beleedigd door ’n opmerking die ’r niet beviel, ’r hoed opgezet, ’r boeltje gepakt, en was ’r, zonder goeien-morgen of goeien-middag, laf- en laaghartig vandoor gegaan. In gewone omstandigheden zou *t ’n ellende geweest zijn: vandaag was ’t ’n wanhoop.

„Kindje,” zei Hugo, uiterst-behoedzaam over z’n brilleglazen heen den onevenwichtigen gemoedstoestand van z’n jonge vrouw taxeerend: „zal ’k bij de familie en bij de vrienden even aan-loopen, om ze vriendelijk te verzoeken liever niét te komen?” „Man,” sprak Lies dadelijk geprikkeld:    ,,’t ondankbare

schepsel heeft me op den vroegen morgen al genoeg geirriteerd — begin jij nou óók niet!”

„Ik wik enkel ’t voorstel,” praatte Hugo nog voorzichtiger z’n voelhorens uitstekend: „of ’t onder deze omstandigheden niet verstandiger zou zijn...”

„Doe me *t genoegen en hou as-je-blief je mond,” accentueerde Lies — en omdat ze 't op haar bijzondere, wel lieve, maar toch ^Jn weinig dreigende manier accentueerde, keek Hugo opnieuw door de brilleglazen naar de somber-verklitte plekken van z’n regeeringsboterhammen, hapte en zweeg. Terwijl luchtte de jonge vrouw ’r gebelgdheid:

„ ... Enkel omdat ’k ’t waagde aan mevrouw op te merken, dat ’r om half tien gestoft kon zijn, keek ze me aan of ze me zou anvliegen... En dat ’n meid, waar ik me zoo voor uitgesloofd heb!... Gister zoende ze me haast, omdat *k 'r moeder zes eieren meegaf ...”