De moord in de trein

om voor enkel belangstellend huisvriend te blijven doorgaan,

„Juist”, zei ook de Inspecteur, en hij glimlachte op een wijze, die de beroepsmensen Jaapje Eekhoorn en Jan Tulp volstrekt niet aanstond. Toen viel de auteur Hans Thyssen in:

„En wat heb ik met die bespottelijke, walgelijk plat-onaesthische komedie uit te staan?”

„U is vermoedelijk het slachtoffer geworden van een paan onvoorziene kleinigheden”, zei Duporc. „De inval b.v. van meneer Bok om u bij zich te houden als getuige bij de ontdekking van de misdaad. De toeleg mislukte een beetje, omdat de heer Bok zieilf onder verdenking kwam. En ook, omdat uw eigen toestand nogal verdacht was in verband met de berovingszaak.”

„O, ja mijn benzine, die u hardnekkig voor chloroform hield”, glimlachte de schrijver. „Ik had gedacht, dat politiespeurdeils een betere neus hadden,”

„Uw benzinelucht was duidelijk genoeg”, verzekerde Duporc, „maar u rook ook nog op andere wijze naar de misdaad.”

„Dat zullen mensen met doorgelopen zolen, en knipsels uit het Predikbeurtenblad en de wijnkaart uit een Restauratiewagen in hun schoenen wel altijd”, zuchtte Thyssen, en hij keek verliefd naar de nieuwe waterdichte laarzen, die hij zich gehaast had bij Huf te gaan kopen van het voorgeschoten honorarium op zijn reclameschets.

,,Ik hoop, dat de zaak naar genoegen is opgleihelderd?” vroeg de bankier. „Ik heb gesproken met de directie van de slaapwagenmaatschappij, alle schade vergoed en alle bijkomende kosten. U zult wel geen klacht ontvangen hebben wegens vernieling of anderszins?”

De Chef schudde nadenkend het hoofd, wat duizelig door dia totaal onverwachte wending, die de toch al zo zonderlinge zaak plotseling genomen had, overdonderd door de brutale methode van deze troep, waarvan sommige der samenstellende delen zo Weinig vertrouwen wekten.

„Als ik nog iets vragen mag”, ging' de bankier voort, „dan zou ik wel graag weten, hoe meneer Duporc achter ons geheim gekomen is?”

„U en uw vrienden hebben wat te veel duidelijke sporen achtergelaten”, zei Nathan Marius glimlachend, „dat is alles. Een beetje kennis van de gewoonten van sommige mensen, een haartje in een waskiom, een defect

spajolet aan het raam van een hotelkamer daarbij wat

combinatievermogen, een enigszins zuivere deductie, gevoegd bij wat achterblijvers en -sters zich eventuieiel laten ontlokken onder een niet al te onhandige ondervraging,

194