Joep's wonderlijke avonturen

EERSTE KAPITTEL

DE PROF UIT HET OOSTEN

Telkens als de spitsing van ’n toren boven de boomen aandreef, en de zon de nog verre roode daken over ’t lentegroen der struiken dee wapperen — of ze overal feest vierden! — telkens als ’n gehucht op ze toestormde boog ze hoofd onder ’t verpleegster-huifje, waarschuwde ’m vriendelijk wélk dorp ’r in ’t zicht was.

— Dank u, zei-ie dan. Dat, en dat alleen, had-ie dien morgen wel twintig maal gezegd, stug en stroef, met de duidelijke bedoeling, dat-ie geen gesprekken wou. Ze kende die buien, die buien van hardnekkig, door niets te verstoren zwijgen. En ze liet ’m dan aan zichzelf over, wetend dat niemand ’t in z’n macht had — geen dokter, geen geestelijke — om ’m in z’n wanhoops-stemmingen op te beuren.

In den zachtjes veerenden leunstoel van den luxe-auto achterover geleund, zelfs bij dit weer met ’n reisdeken om de knieën, zat-ie nu al ’n vol uur met de handen gevouwen, of-ie bad. Of-ie. Ze wist beter.... En alleen op de puntige keien van de dorps

5