Joep's wonderlijke avonturen

naar mijn studeerkamer terug gaan? Geef me uw arm....

Zwaar-hijgend, op de tanden knarsend, duldde Joep den hatelijken arm. De vloek, de vloek van ’t aan den eerste den beste overgeleverd zijn! Als ie gekund had....

— Zeg eens, meneer, zei de geleider plotseling stilstaand: u houdt u vooral kalm — en vooral geen tranen, wil u m’n werk niet radikaal bederven....De enting van de nieuwe oogen is nog te versch, om dat te kunnen verdragen....

— Ik herhaal, sprak Joep somber: dat ik hoegenaamd niets zie.... Roept u m’n pleegzuster, ja of nee?

— Die zal ’k onmiddellijk roepen, maar ik herinner u aan uw eerewoord! Met mijn honorarium heb ’k geen haast. Dat laat ’k aan uw beleefdheid en aan uw mate van tevredenheid over.... Ga nog even zitten. En bijt niet zoo van spijt op uw snor. Binnen de vier-en-twintig uur ben ik uw béste vriend, en wanneer u niet vroeger dan vannacht twaalf uur, als ’r geen licht in uw kamer brandt, maar vooral niet vroeger, den zwarten bril afneemt, zal u zingen van pleizier....

— Ik meende, zei Joep vinnig — goddank,

22