Bloeimaand

128

Cornelis. Mot jij daar om huile ? Ben je wel wijs ? Jij ken je hande in onschuld wassche.

Koosje (smartelijk). Nou hei-'k geen femilie meer.... (strekt den arm uit naar het bed van Leunt jé) .... Nou blijf 'k net zoo as zij .... Nou krijg 'k ook geen bezoeke meer  (huilt zachtjes).

Juul (die met Geesje binnengetreden is). Wie heit me stoel weggenome?

Cornelis (ópstaand). Ik. Omdat ’r iemand was. {reikt haar den stoel over).

Juul (nijdig). Dan ha-je ’m wel eerder op z’n plaas kenne zette, (tot Aagje, die weer begint te zingen). Jessis, mensch, schei uit met je gejank!

Aagje (even ophoudend). As je ’t niet hoore ken, stop-ie je oore maar toe! (zingt) „Je suis la mar-chande de roses....”

Juul. ’k Zei is ’n hartig woordje met de Zaal-moeder spreke! Das enkel van de drank.

Aagje (ophoudend, nijdig). Dat lieg-ie!

Juul. Bet en ik hebbe je zien proeve I Waar of niet, Bet?

Bet je (naar haar eigen stoel teruggaand). Ik heb niks gezien.