Bloeimaand

124

(een stilte) Van wie hei-je die ringe? (een stilte) Van wie hei-je de daalders, die jij weggeeft? (een stilte) Hei-je me niet verstaan?

Marre (ongeduldig). Van wie! Van wie ? Groomoe doe niet zoo kemiek! 'k Heb ze gestole, is ’t nou goed? Hahaha!

Elfde Tooneel.

De vorigen. Cornelis.

Cornelis. Daar hei-’k ze, netjes in 'n vloeitje gepakt.

Koosje (met beverige handen het vloeipapier loswikkelend, en de portretten één voor één bekijkend). Die ken je meeneme. Da's van je vader, die in't ruim is gevalle. Da's van je moeder, die in de kraam is gebleve. Da’s van je zussie. Geef 'r die daalder terug, Nelis — da’s schandegeld — schandegeld. Me kleindochter is ’n hoer!

Cornelis (aarzelend het geldstuk op Koosjes voeteneind leggend). Is ze.... Is ze.... Nee, dan wil ’k *t niet anneme.

Marre. Da’s vuil van je! Da’s smerig! Zulke woorde ha’-k van jou niet verwacht!

Koosje (beverigedriftig). ’k Had van jou zoo’n boel niet verwacht — niet verwacht da*jij ’t