Bloeimaand

II

Pietje. Nee man, neem maar weer mee. We magge niks anneme. De femilie zit buite.

Een stem. De jongeheer is ze nog geen uur geleje weze koope, heit ’r de boodschap bij ge-zeid, dat-ie ze strakkies komt anhale.

Pietje. Dat ken niet.

Evert (bij het raam). Is de jongeheer zélf in de winkel geweest?

Een stem. Dat zal wel. Gaat mijn niet an.

Evert. Ja, dan mot je 't maar anneme.

Pietje, ’t Is goed!

Een stem. Goeie avond.

Evert (het pakje beruikend). Ja, ’t zijne sigare. Dan blijft-ie vannacht zeker weer hiér slape. Da*s lollig, 'k Had net later wille thuiskomme.

Pietje (het boek weer opnemend). Ken mijn niks schele, 'k Heb me uitgangsavond en 'k hou 'm.

Evert. Nou zou 'k verdik-me na de Rooie Brug gaan. Da's beroerd. Da's belabberd. Anfijn, de zwabber komt toch niet voor twee uur thuis. (voortpratend tot Pietje, die doorleest) ’t Most m ij n zoon zijn. Nog niet droog onder z’n neus en geen meid met rust late. (een appel etend) Ze zijne best.