Feest

17

parole d’honneur! — maar de vrouwtjes, meneer — dat tuig van ’n vrouwtjes — en ’n kas van duizenden eiken dag voor je neus — en je plechtige eeden, om ’t ’r weer in te leggen — ach, ach! — Ja kijk u maar hevig — in ’n strafgevangenis voor mannen — enkel mèinnen! — kun je moeilyk meer haar kwijt raken, dan ik kwijt geraakt ben ...

Directeur. Door de dringende voorspraak van uw broers, die op audiëntie geweest zijn, en door mijn — dat weet u — vrij gekleurd rapport...

Nummer 215. ... Merci, u is ’n gentleman...

Directeur. ... Heeft u gratie gekregen. Uw vader heeft me ’n enveloppe voor u gezonden, onder voorwaarde dat u binnen vier en twintig uur over de grenzen is. Wanneer u in ’t buitenland oppast, zullen ze u niét in den steek laten ...

Nummer 215 (het couvert aannemend, zonder het nog in te kijken). Nou vraag ’k de logica van ’n ouwen heer! As-ie dat geld voor ’n jaar of zoo gegeven had... (opent de enveloppe). ...Drie nullen achter ’t eentje! Valt mee. Moet ’k ’r voor teekenen? Nee?

Directeur (lachend). We vertrouwen dat u ’thier geen tweede maal zal halen...

Nummer 215. Heel goed, meneer! Heel goed!

Directeur (hem een hand gevend). Adieu, meneer Van Velsen.

Nummer 215. Ja, tot ziens zullen we liever niet zeggen. Hoe krijg ik ’t papiertje gewisseld?

Directeur. Bij den administrateur, die u tegelijk wat u (glimlachend) eerlijk verdiende, zal betalen.

Nummer 215. Nóg meer geld ? ’t Is ’n lust te leven. Adieu meneer, en hartelijk dank voor ’t séjour (z'n snor voor den spiegel opdraaiend), ’k Ben waarachtig pónden aangekomen! Nee laat me maar niet uit. ’kBen hier thuis (tot den Bewaarder in ’t portaal). Après vous! (keert nog even in de deuropening terug). Koopt u die sigaren ergens in de buurt?

Directeur (lachend). Bij Bon in de Langstraat — La Estrella...