22
— ’r proestte warrelend stof of de wind tot ’n orkaan groeide en de aarde dreunde onder den hoefslag van paarden, runderen en dolle karbouwen. Waar de uil had genesteld vonkte ’n knetterend vuur, rook builde omhoog en ’t loeien der wild rukkende takken werd overgierd door ’t heesche geroep en gejammer der mekaar in doodsangst bestormende dieren, ’n Stier greep ’n hengst op de ijzeren hoorns, ’n merrie vertrapte met koldrende slagen ’n lam en bij den vliet, die ’t vluchten gestuit had, was ’t ’n onstuimige worstling van bijtende, razende, wringende, reutlende dieren.
Het woud was dien morgen ’n puinhoop.
De lucht kleurde nog rood, toen de zon al weer scheen.
Maar ’t Wonderhok stond lief en knus overeind.