Angstig geheim achter het bed (serie Heijermans' Camera)

Daar was ’ns ’n gedrocht, half hyena, half slang, dat alles op z’n weg vernielde, verwoestte en onder de ruige pooten liep. ’t Had ’n breeden, lompen, gespierden rug en ’n kwalbuik, die ’t groen van de aarde en ’t graan van de velden in plettering stuk-seheurde Waar ’t ondier zich stortte om ’n prooi te bespringen, werden de landen in razernij doorwoeld, verdorde de oogst, verkwijnden de weiden, leien de moestuinen braak. De adem van den geilen, heeten, kwijlenden muil doodde bloesems, zaden en knoppen en 't broeiend gestaar der pupillen tusschen ’t natte wit van de oogen, lokte vogels, eekhoorns, kruipend gedierte, zelfs geiten en schapen in den hijgend-knorrenden strot. Zwiepte de monsterstaart met z’n maliënkolder van schubben en beenige wervels, dan knoersten de zwaarste boomen met stam en wortel uit den kreunenden grond en de heggen der gaarden stoven aan flarden. Stofbuilen ont-dampten den bodem en de blaren kolkten in stormdwarreling, als de klauwen van ’t monster ’n slachtoffer grepen. Bij nacht spuiden z’n bestiale oogen ’n geel-knetterend vuur, dat de platgetreden wingerds en afgerukte takken dee laaien in vonken, vlammen en smook uitbrassenden gloed. In de rust van den zonnedag en de milde stilte van avond en nacht, kon plots de kreet van ’n gewurgd wouddier opgalmen en soms klaagde ’t smartlijk gereutel van ’n hert, dat in z’n stuiptrekking de aarde met z’n gewei en tengere hoeven door spoorde. De luchten kleurden dan rood, de maan verzwom in troebele angsten en de vogels in de nesten staken trillend de koppen in de veeren, om ’t gruwelbedrijf niet te zien. Onder de kudden der dieren gaf ’t gegil der gefolterden, ’t gekraak der takken, ’t gezwiep der wijkende struiken telkens opnieuw ’n panischen schrik. Bevreesd voor ’t gerucht in het duister, gehitst door ’t loeren der haat spuwende oogen, dan hier, dan daar, vielen ze in waanzinnig verweer mekander aan en ’t