De wijze kater

HEIJERMANS

EERSTE TOONEEL JONATHAN BAKKER ANS

JONATHAN (Hij ligt gekleed op de rustbank, wordt even wakker door het nijdig luiden der voor deurschel, rekt zich uit en slaapt weer in. Er wordt opnieuw gescheld en tegen de luiken gebonsd, Geeuwend staat Jonathan op, en onverstoorbaar bij het verder luiden en bonsen, slaat hij de deken, waaronder hij gelegen heeft, uit, legt haar op de kist, en gebogen bij de lichtkieren van het venster, begint hij zijn laarzen met een verweerden borstel te schuieren. Ongevoelig voor het aanhoudend schellen en kloppen, dekt hij de tafelkist met een korst brood en een kan, die hij aan de achterzijde uit de kist tevoorschijn haalt. Plotseling meent hij een geluid te herkennen, beklimt een kruk voor het raam, kijkt door het uitgesneden hart van een der luiken, werpt vroolijk een kushand toe, springt van den stoel, opent de voordeur in de gang) . .. .Kom binnen! Welkom! En kijk niet te veel rond! Mijn huishoudster is nog niet uit de veeren.... En met wat kan ik u van dienst zijn?

BAKKER (presenteert papier) Asjeblief,

JONATHAN Met uw verlof, geachte heer: ik zal eerst het daglicht permissie geven hier binnen te schijnen,.. (opent de luiken — de zon plast in het vertrek) ,. . Is dit geen lenteweer om bij te knielen?.... Goeden morgen, juffrouw Ans! Al zoo vroeg bij de hand, en al zoo vvoeg van zulk een bevallige bekoorlijkheid, dat ik me schaam me in dezen desolaten toestand aan uw gazelle-oogen te vertoonen ...

BAKKER.... Asjeblief,

JONATHAN,.. Gaat u zitten. Deze stoel heeft wel een uiterlijke wormstekigheid, maar innerlijk is hij van een kracht, om eeuwen te trotseeren.... En juffrouw Ans: deze sofa zal het zich tot een eer rekenen....

BAKKER Mijn dochter en ik komen hier niet op bezoek, En wij gaan niet zitten. Asjeblief, Dat is driemaal,

JONATHAN Dat telde ik ook. Als ü er dan niet bij

3